Elektrolytische en zink smeltmethoden voor wolfraamcarbide recycling

Het recyclen van wolfraamcarbide is van cruciaal belang vanwege het uitgebreide gebruik in snij- en bewerkingsgereedschappen en de aanzienlijke gevolgen voor het milieu en de economie. Twee primaire methoden voor het recyclen van wolfraamcarbide zijn de elektrolytische methode en de zinksmeltmethode. Ze hebben elk hun eigen unieke processen en toepassingen, waardoor ze geschikt zijn voor verschillende soorten afvalmateriaal van wolfraamcarbide.

1. Elektrolytische methode

De elektrolytische methode is een efficiënt proces dat gebruikmaakt van de elektrodepotentiëlen van verschillende componenten in wolfraamhoudend afval. Deze methode is bijzonder effectief voor afvalmaterialen die wolfraamcarbide en kobaltmetaal bevatten.

Onze fabrieksactiviteiten: Wij ontwerpen, ontwikkelen en produceren poedermetallurgische matrijzen, hardmetalen onderdelen, poederspuitgietmatrijzen, stempelgereedschappen en precisiematrijsonderdelen. Whatsapp:+8618638951317. E-mail: lei.jiang@carbide-products.com, 

Procesoverzicht:

• In een zure oplossing, bijvoorbeeld met een zoutzuurconcentratie van ongeveer 20g/L, kan kobalt selectief worden opgelost of kunnen zowel kobalt als wolfraamcarbide tegelijkertijd worden opgelost.
• Er wordt een grafietanode en een nikkelplaatkathode gebruikt, waarbij het kobalt oplost in de oplossing en CoCl2 vormt.
• Elektrolyse wordt uitgevoerd bij een lage spanning van 1,0-1,5V, wat leidt tot het oplossen van kobalt en het afpellen van WC van het afval.
• De geproduceerde anodemodder wordt vervolgens verwerkt (gewassen, gemalen en gezeefd) om WC terug te winnen, dat kan worden hergebruikt om nieuwe wolfraamcarbiden te produceren.

Voordelen:

• Laag reagens- en energieverbruik.
• Eenvoud van het proces.

Beperkingen:

• Alleen van toepassing op afval wolfraamcarbide met een kobaltgehalte van meer dan 10%.

2. Methode voor het smelten van zink

Bij deze methode wordt metallisch zink en hoge temperaturen gebruikt om wolfraamcarbide terug te winnen uit afvalmateriaal. Het is effectief voor wolfraamcarbideafval met een laag kobaltgehalte of afval dat andere metalen bevat zoals tantaal en titanium.

Procesoverzicht:

• Afgewerkte wolfraamcarbideblokken en zinkmetaal worden in een smeltkroes in een vacuümoven geplaatst.
• Het mengsel wordt verhit tot temperaturen tussen 773 en 873 K, waar kobalt reageert met gesmolten zink om een zink-kobaltlegering te vormen.
• Bij 1173 K wordt zink verwijderd door vacuümdestillatie, waardoor losse WC en kobaltpoeder achterblijven.
• Het teruggewonnen WC en kobaltpoeder worden vervolgens verwerkt (kogelgemalen en gezeefd) voor gebruik bij de nieuwe productie van wolfraamcarbiden.

Voordelen:

• Kort productieproces.
• Kan afval met een laag kobaltgehalte verwerken.
• Vangt materialen terug die sterk overeenkomen met de kwaliteit van het oorspronkelijke afval.

Beperkingen:

• Vereist specifieke soorten afvalmateriaal.
• Complexe apparatuur en hoog energieverbruik.
• Over het algemeen zijn de kosten hoger dan bij de elektrolytische methode.

Conclusie

Het kiezen van de juiste recyclingmethode hangt af van de samenstelling en eigenschappen van het wolfraamcarbideafval. De elektrolytische methode is het meest geschikt voor afval met een hoog kobaltgehalte en staat bekend om zijn efficiëntie en lage operationele kosten. De zinksmeltmethode daarentegen is ideaal voor afval met een laag kobaltgehalte en kan een breder scala aan materialen verwerken, ondanks de hogere operationele complexiteit en kosten. Beide methoden bieden effectieve oplossingen voor het recyclen van wolfraamcarbide en dragen bij aan duurzame praktijken in de industrie.